#متابعة_لصفحتي_الشخصية_ليصلك_باقي_الحلقات_اول_باول 🌹
رواية اسفة لا ارفض الطلاق 😊
الحلقة ٢٠ و ٢١ و ٢٢ و٢٣
الحلقة العشرون 💞
تقف ساره فى غرفه الاطفال المظلمه وحيده تشعر بالاسى على نفسها
ايه مالك ياساره هوا انتى ناقصه
ليه كده بس؟
مش كفايه عليكى اللى حصلك
فوقى لروحك واوعى تذلى نفسك كله الا كرامتك
ماهو بالعقل كده
واحد مطلقه والناس بتبصلى كانى موصومه بالعار وده واحد فووق فووق اوى
والستات بتترمى تحت رجليه زى ما طنط نوال قالت عشان ماله وجماله
انتى فين وهوا فين؟
ما تضحكيش على روحك
وتقترب اكثر من النافذه اكونش حبيته بجد
حب؟ حب ايه؟ مافيش حاجه اسمها حب
انتى عمرك ماصدقتى ف الكلام الفارغ ده حب ايه اللى ف الزمن ده
اعقلى طول عمرك بتحكمى عقلك
ولو قلبك هيذلك وينزل من عزه نفسك وكرامتك يبقى تدوسى عليه بالف جزمه
تلاحظ من النافذه احمد ومعه مجموعه من الرجال ف الشارع وهم يركبون سيارتهم
يرفع ادهم عينيه ف تلك الاثناء
يرى طيفا يطل من النافذه
يحدث نفسه
معقول هيا؟
تبتعد ساره عن النافذه بسرعه وهى تلعن خوفها
بالمنطق لا يستطيع احد تحديد هويتها من هذا الارتفاع وكمان الغرفه ضلمه كحل
فى سياره ادهم
يشعر ادهم بالضيق
ما الذى جعلها لاتأتى لتقديم فنجان القهوه له لقد طلبه خصيصا منها
امازالت تشعر انه يعاملها كالخادمه
اييه يا ادهم فوق لروحك دول صنف نمرود على رأى عمك صفوت
لو الواحده حست منهم انك نخيت تركبك
فى صباح السبت تذهب ساره الى عملها لتقابل د.محسن ف الكوريدور قدرا
ساره : صباح الخير يادكتور محسن اتمنى انك تكون قضيت اجازه طيبه
محسن: صباح الخير يادكتوره. الحمد لله كانت اجازه كويسه اهو تغيير جو
ساره: تسمحلى اشرب عندك شاى بعد ماتخلص محاضرتك
محسن: ياخبر يادكتوره دا انتى تنورى ف اى وقت
ساره: ميرسى لذوقك عن اذنك
تذهب ساره بعد انتهاء محاضره د. محسن الى مكتبه فتجده ف انتظارها
ساره: طبعا يادكتور عارف انى ماطلبتش الترقيه دى
محسن: انا مش عارف يا دكتوره دا انا متأكد من كده كمان انتى انسانه نبيله واستحاله تعملى حاجه زى كده وانا عارف كمان انك انتى الاحق انتى مخلصه رسالتك ومن اكبر جامعه ف امريكا
ساره: ارجوك يادكتور ماتقولش كده كل ده كلام جميل لكن مش كل حاجه الكليه كلها عارفه بما فيهم العميد شخصيا ان حضرتك اللى كنت ممشى القسم
وماشاء الله كل حاجه كانت ماشيه تمام
محسن: يادكتوره
ساره مقاطعه حديثه: ارجوك يادكتور خلينى اكمل كلامى الاول
محسن: اتفضلى
ساره: باختصار انا عايزه كل حاجه تمشى زى ماكانت حضرتك اللى كنت بتحط الامتحانات بتحدد الجداول الدراسيه والمواد الدراسيه النظريه والعلميه انا عايزه كل ده يفضل زى ماكان مع اختلاف ان بدال ما الكل كان عارف ضمنيا ان حضرتك اللى بتعمل كل حاجه
لاء انا هادخل للعميد وهبلغه انى من واقع سلطتى حولت اليك كامل مسئولياتى الرئاسيه للقسم بقرار رسمى يمضى عليه
محسن: الصراحه يادكتوره مش عارف ااقولك ايه
ساره: ماتقولش حاجه ارجوك يادكتور ف النهايه لا يصح الا الصحيح حضرتك استاذى وكنت ف يوم من الايام قاعده ف المدرج بتلقى من حضرتك العلم
يعنى حضرتك من ضمن المساهمين ف حصولى على شهادتى
وربنا مايرضاش بالظلم
محسن: انا سعيد جدا بيكى انتى خلاص كبيرتى ومابقتيش تلميذتى لكنك اكيد ف مقام اختى الصغيره
ساره: ده شرف ليا يادكتور عن اذنك
محسن:معقول طب والشاى
ساره: معلش المره الجايه
تخرج ساره وهى تشعر بانها مسروره بالفعل فلقد تخلصت من عقده الذنب التى تشعر بها تجاه د.محسن
وتنتهى من عملها لتذهب الى بيت اختها
لتفتح لها طنط نوال وهيا ممسكه بحسين الصغير وهوا يبكى
ساره: ايه ماله الصغنن هاتيه ياطنط عنك انتى
نوال: هوا لوحده ده كلهم يابنتى صابحين يعيطوا مابطلوش
عين ياحبيبتى عين
قولت لاحمد ماسمعش كلامى بلاش تعزم عمك بهاء ومراته سيده عينها تفلق الحجر
قالى مايصحش وعيب
واهم حبايب قلبى اللى اتصابو منها منك لله ياسيده
ساره: خلاص ياطنط عشان ماتشيليش ذنوب اهوه سكت تلاقيهم عندهم انتفاخ ولا حاجه امال فين سلمى
نوال: دخلت تنيم الابنتين ومامتك بترضع حسن الصغير
ساره:طيب وادى حسين نام اهوه
نوال: ياحبيبى طيب داخليه لاختك عبال ما اقوم اكلم احمد مش عارفه اتاخر كده ليه
تدخل ساره غرفه الليفنج لتسلم على والدتها ثم تذهب لغرفه اختها كى تنيم الصغير بجانب اخوته
فوجدت اختها نائمه هيا الاخرى فخرجت بهدوء لتذهب الى المطبخ لتعد الطعام
نوال: انتى بتعملى ايه؟
ساره: هحضر الغدا
نوال: لاء مش وقته بقولك ايه ماتروحى كده تشطفى وشك وتحطى حاجه
ساره: نعم؟ حاجه ايه ياطنط
نوال: قلم كحل كده وشويه روجاجو وروج كده على خفيف
ساره: ليه؟
نوال: منغير ليه انا اقول الكلمه تسمعيها مش شايفه روحك وشك مصفر كده وداخله من بره بعبلك
مايصحش انتى دكتوره ف الجامعه لازم يبقى ليكى طله
مش كده
ساره: كده ازاى؟
نوال: كدهوه يابت انتى واقفه تنهدينى على ايه
سعاد: مالك ياساره مزعله طنط نوال ليه؟
نوال: كويس انك جيتى يا سعاد شايفه بنتك عاجبك كده ده منظر ده؟بصى وشها
سعاد: من النسكافيه هيا بتاكل حاجه فعلا بصى وشك اصفر ازاى هقول ايه ولا ايه
شعرت ساره انها لن تنجو من مدافع الانتقاد الموجهه اليها من اعين امها وصديقه طفولتها طنط نوال ففضلت الانسحاب اللى الحمام
فنظرت ف المراه لتجد انهم محقون
غسلت وجها ورسمت عينها على خفيف ووضعت مرطب شفاه وهندمت ملابسها
فشعرت انها احسن حالا
وخرجت وهى تتمنى ان لا تسمع كلمه اخرى بشأن مظهرها
والحمد لله تحققت امنيتها
رن جرس الباب نادت عليها نوال لتفتح لتجد احمد وبصحبته خالد
احمد: السلام عليكم ازيك يا ساره؟
ساره: الحمد لله ازيك ياحمد
احمد: ادخل ادخل ياخالد اتفضل
خالد: السلام عليكم
ساره : عليكم السلام
احمد: فاكره طبعا خالد ابن عمى
ساره: ااه اكيد والد زياد ونور
خالد:تمام
ساره: ازيهم ماجوش معاك ليه؟
خالد: الحمد لله كويسين انا عديت على مكتب احمد ومسك فيا اننا نتغدى سوا فمعلش استحملونى ضيف تقيل منغير ميعاد
احمد: ياخبر ياخالد
ساره: لاء ازاى مايصحش
احمد: دا انت اخويا يا خالد
نوال تتظاهر بالدهشه :مييين خالد؟ ازيك ياحبيبى وازى ولادك يااه دا احنا زارنا النبى وانا ااقول البيت نور ليه؟
خالد: الله يكرمك يا طنط منور بصحابه
نوال: اتفضل اتفضل واقف على الباب ليه تعالى ااقعد معانا ف الليفنج
احمد: ازيك يا ماما؟
نوال: ازيك انت ياحبيب عنيا امال فين اخوك
احمد مندهشا: معقول لسه ماجاش؟ده ماشى من بدرى راح يبص على موقع كان المفروض يجى
نوال انا هاكلمه . ساره قدمى لخالد حاجه
خالد:لاء مالوش لزوم ماتتعبيش روحك
ساره: لا تعب ولا حاجه
يصل محمد للمنزل محدثا صخبا كعادته ويلحظ مكياج ساره على رغم بساطته ويشعر بالغيره تتسلل الى قلبه
عندما يعلم ان خالد معزوما على الغداء فيدخل لساره ف المطبخ ليناكفها
ليجد والدته ولاول مره ف التاريخ تساعد ساره ف المطبخ التى تعد السلطه ف هدوء فوالدته منذ نعومه اظفاره وهى تكره المطبخ
محمد: ازيك ياست الحبايب ياحبيبه
نوال: هيا سيره ياوله ما انت لسه مسلم عليا من شويه
محمد يصتنع الدهشه: انا معقول ؟ اصلى مابشبعش منك ياقممممممر
نوال: فيه ايه يابنى مالك كفا الله الشر انت وقع حاجه على دماغك وانت ف البتاع ده اللى اسمه الموقع
محمد: لا ابدا انا سليم وكويس طول ما انت كويس يا جميل
انما احنا محلوين النهارده كده ليه وايه الشياكه دى
تحمر وجنه ساره من كلام محمد وهيا تشعر بالخجل الشديد فهى لم تتعود وضع مكياج ابدا
الله يسامحك ياطنط نوال انتى وماما انتو السبب اهو محمد هيستلمنى بأه وطبعا هيفتكر انى عامله كده من دماغى مخصوص عشان خاطر خالد ابن عمه
نوال تنتبهه لكلام محمد وتضربه بكوعها ف جانبه برفق: امشى يا وله بطل غلبه روح ساعدنا ف توضيب السفره بدل ما انت واقف كده لا ليك شغله ولا مشغله
محمد: لا ااااااا اوضب السفره
واوطى اشيل مفرش
واوطى احط اطباق
وخالد ابن اعمى قاعد ف وشى يتفرج عليا
يا كسوفى يا كسوفى لا ماقدرش
قولى لساره ااه خافى عليا من عين اللى هياكلونى اكل بعنيهم
ساره: بقولك ايه انا ساكتلك من ساعتها شاهده ياطنط
طب ايه رائيكو بأه انى مش هتغدى معاكو وهانزل من البيت دلوقتى
نوال: تنزلى ؟؟؟؟ تنزلى تروحى فين وده يصح برضه والضيف اللى عندنا ده
محمد: لا تنزلى وتمشى على حل شعرك لوحدك ف عز العصر
ابدا مستحيل مستحيل رجلى على رجلك يلا بينا
نوال: كاك كسر رجلك امشى ياواد اطلع بره ماتعليش الضغط عليا وانتى ياحبيبتى استهدى بالله وروقى دمك انا ياستى هاروح احضر السفره
امشى يازفت واقف عندك تعمل ايه
يخرج محمد مسرعا وتخرج نوال ف اتجاه السفره
يرجع محمد بسرعه الى المطبخ قبل ان تلحظ والدته ويحدث ساره مناكفا فيها: بس قمر والنعمه
تحدفه ساره بخياره كانت فى يدها
ليخرج ضاحكا
يجلس الجميع على سفره الطعام وساره صامته ووشها احمر من نظرات محمد لها كلما رفعت عينها تجده محدقا فيه ومبتسما
تحاول نوال حث ساره على الكلام حتى يتعرف عليها خالد فتفشل لذلك تقرر حث خالد على الكلام
نوال: والدتك ازيها يا خالد
خالد: الحمد لله
نوال: ست اميره والله حبيبه قلبى وعشره عمرى وولادك ملايكه حبايب الله ربنا يفرحك بيهم ويعوضك بيهم خير
خالد: الله يكرمك وتفرحى بمحمد قريب
نوال: افرح منين يجلى فرح ده معلى الضغط عليا
المهم خلينا فيك انت مش بقه تدور على عروسه يابنى الحى ابقى من الميت
وولادك محتاجين واحده تعوضهم عن حنان امهم
خالد بتأثر: الله يرحمها
احمد محاولا تغيير الموضوع فهو يعلم ان خالد لم يتجاوز بعد حزنه على زوجته المتوفاه
ايه اخبار المشروع الجديد يا خالد
نوال: وده وقته يا احمد شغل شغل على الاكل برضه
محمد: انا رائي اننا نسكت كلنا دقيقه كامله حدادا
احمد باستنكار شديد: حداد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
محمد: ااه حدادا على روح البطه اللى ساره عملتها
ويكمل غامزا بعينيه لساره
يابطه
ثم يكمل وبجديه تامه: الله يرحمك
سلمى: مانجيلكش ف عزيز ابدا
كل يا خويا كل وبطل غلبه
ينتهى الجميع من اكلهم عادا ساره التى بالكاد لامست طبقها
سعاد: ما اكلتيش ليه ياساره
ساره: اكلت يا ماما
خالد: اكلتى ايه طبقك زى ماهوا يظهر انى ضيف تقيل سديت نفسك
ساره مندهشه: ابدا والله انا اصلى ماليش ف البط اووى
خالد: معقول؟ ده احلى بط اكلته ف حياتى تبقى انتى اللى عملاه وماتكليش منه
نوال: هيا كده نفسها حلو ف كل الاكل اللى تحبه واللى ماتحبهوش
محمد: مين يشهد للعروسه
ساره تنظر لمحمد غاضبه وبشده وتكاد تبكى ثم تتماسك نفسها
انا شبعت بعد اذنكم سامعه حد من الولاد بيعيط هروح اشوفهم
سلمى:ربنا يخليكى يا ساره
يرفع محمد عينه ليجد امه تنظر له بشده وهى تقول له
كل كل يا لمض
رأيكم والتفاعل
الحلقة الواحد و العشرون 💞
ينتهوا الجميع من الغداء ويشربون الشاى وطيله هذا الوقت ساره جالسه ف غرفه الاطفال متحججه برعايتهم
يشعر محمد بالذنب لالانه بالفعل احرج ساره ويذهب ليصالحها
محمد يدق على باب الغرفه
ويحشر راسه ليراها: ممكم ادخل
ساره تنظر له بطرف عينها : ما انت دخلت
محمد: انتى زعلانه منى
ساره: ليه هوا انت عملت حاجه تزعل يادوب بس نازل تريقه عليا
ثم تدير له ظهرها
وغصب عنها تفر دمعه من عينها وتمسحها بسرعه
محمد: طيب حقك عليا انا فعلا زودتها بس ماكنتش ااقصد والله
ساره: خلاص طالما ماكنش قصدك يبقى خلاص
محمد: طب بوصيلى طيب ماهو انا مش هطلع من الاوضه الا لما اتطمن انك سامحتينى وضحكتى ف وشى كمان
ساره تضحك وتبكى ف ان واحد : كمان ؟
محمد: ساره انتى بتعيطى؟ انا بجد حاسس انى بنى ادم زباله
ساره تستدير له : ماتقولش على روحك كده انت اينعم غتيت ورزل لكن مش زباله
ضحك محمد: ماكنت من يومين باين لذيذ وطيب
ساره: ليه هوا انت النهارده كنت بتتصرف معايا بطيبه؟ دا انت كنت قمه الاستفزاز اللى ف الدنيا
محمد: خلاص بأه ماتزعليش حقك عليا
انما
انتى ايه رائيك ف خالد؟
ساره: تانى؟ انت ايه يا اخى
محمد: انا بتكلم جد والله منغير تريقه ولا حاجه بجد عايز اعرف رائيك فيه
ساره: هوا خالد ده كان جى يتغدى ولا يقرا فتحتى وانا مش عارفه
محمد: طيب لو كان عايز يقرا فاتحتك هتوافقى؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ساره: انا مع الحكومه المصريه
محمد: نعم هوا انا بقولك ايه رائيك ف الدستور والتشريعات القانونيه الجديده؟
ساره: لاء انا اللى بقولك انى مع الحكومه المصريه
ما احبش افكر ف حاجه ويكون مطلوب منى ابداء موقف ورائى وبناء عليه تصرف الا لما تحصل
محمد: لا حول ولا قوه الا بالله هوا انا بقولك تعالى اخطبى ف المركز الثقافى انتى رائيك فيه ايه كا بنى ادم؟
ساره: وانا ايش عارفنى بيه انا قابلته مرتين ف المرتين دوول قعدت اتكلمت معاه اد ايه لكن عشان ماهو خاطر ابن عمك واخوك دخله بيته وعرفه على مراته وعيلتها وولاده يبقى اكيد انسان كويس
محمد: يعنى لو جينا قارناه ب...................أدهم يبقى مين الاحسن من وجهه نظرك؟
ساره وقد فؤجئت بالسؤال: اهه ماعرفش يا محمد انا ماعرفهومش هما الاتنين عشان ااقول مين فيهم الاحسن
محمد: انتى مش مره قولتيلى الانطباع الاول يدوم وانك لما بتقابلى اى شخص ف حياتك من اول مره بتاخدى عنه انطباع دايما احساسك بيكون الاصدق وبيطلع الشخص ده زى ما انتى حسبتيه من اول مره؟
سكتت ساره وقد فؤجئت بتذكر محمد لحديثهما فقد كان من منذ اكثر من سبعه اشهر
دخلت سلمى الغرفه
ورحبت ساره بدخولها بشده بتنهيده طالعه من قلبها
اخيرا حد ينجدها من استجواب محمد لها
سلمى : ايه انتو هتقعدوا هنا اليوم بطوله ماتيجوا بقه
خالد ابن عمك نزل وبيسلم عليك يا محمد وموبايلك بيرن من بدرى
محمد: طيب شكرا ياسلمى
ويخرج
يذهب محمد ليرد على هاتفه ليجد اخر رقم كان يتوقع منه اتصالا يمسك الهاتف ولا يستطيع الرد ويخرج الى البلكونه
محمد: الو اميره
اميره: ازيك يا محمد؟
محمد: ازيك انتى عامله ايه وح....
تدارك نفسه سريعا خير ف حاجه؟
اميره: ابدا انا كنت بتصل اسلم عليك انا اصلى راجعه فرنسا النهارده ان شاء الله
محمد: معقول؟ لحقتى؟؟؟؟ انتى جيتى امتى عشان تمشى النهارده؟؟؟؟؟
اميره: معلش ماما كلميتنى تعبانه اووى ولازم اسافرلها
محمد: طب ما اسماء معاها
اميره: دى امى يا محمد
محمد: فاهم فاهم طيب انا هجيلك اوصلك للمطار
اميره: انا بكلمك من المطار ادهم وصلنى
محمد: وهوا جنبك دلوقتى؟
اميره: لاء راح يشتريلى مجلات اتسلى بيهم ف السكه
محمد: يعنى بتكلمينى من وره ضهره
اميره: ليه بتقول كده؟
محمد: لانها الحقيقه لانك خلاص سيبتى نفسك ليه وبتسمعى كلامه ف كل حاجه وبتنفذى اللى يقولك عليه بالحرف الواحد
يا خساره يا اميره كنت فاكرك اقوى من كده
اميره تبكى : انت ظالمنى يامحمد
يوم من الايام هتعرف كل حاجه
محمد: وليه ما اعرفش دلوقتى فى ايه مخبياه عليا
اميره: انا لازم ااقفل دلوقتى
محمد: ادهم جه
اميره: مع السلامه
محمد بسخريه: ماتنسيش تمسحى نمرتى من سجل المكالمات
يغلق الهاتف
ويخرج من البلكونه والشقه بكاملها دون ان يحدث احدا الى الشارع وهوا لايعلم الى اين يذهب ولكنه يشعر بحتميه مغادرته للمكان
ف منزل خالد
يدخل خالد ليجد صغيره زياد يجرى عليه بابا جه جه وابنته نور ايضا وحشتنى يا بابا
قبل خالد ابنيه: وانتم كمان وحشتونى هاه عملتو ايه مع تيته النهارده
والده خالد(ثريه): الحمد لله قاعدوا كويسين ونور خلصت واجبها بس زياد غلبنى ف الاكل
زياد: الاكل طعمه وحش ييع
خالد: ولد عيب كده محدش يقول على نعمه ربنا وحشه وبعدين كفايه تيته تعبت النهارده ووقفت عملت الاكل
ردت عليه نور مش تيته اللى عملت الاكل
خالد : امال مين؟
ثريه: هناء ربنا يكرمها جت وعملت الاكل ساعدتنى وعملت اكل لبكره
ما انت عارف ام ابراهيم عيانه ومابتجيش بقالها يومين
زياد: انا مش هاكل منه بكره
نور : بس يا زياد بابا يدوق ويحكم على الاكل
زياد: يعنى هوا انتى اللى اكلتى
ثريه : بس ياولاد بلاش غلبه ابوكم راجع تعبان يلا ياحبيبى عشان اسخنلك
خالد:لا يا ماما ماتتعبيش روحك انا اصلى كنت عند احمد النهارده واتغديت عنده
ثريه: معقول ومراته حمل عزايم ؟ نوال طول عمرها مالهاش ف المطبخ
خالد: لا ماهى مش مراته اللى كانت عامله الاكل دى اختها
ثريه : ااااااااااااااااااااه قولتيلى
خالد: مالك ياماما بتتكلمى كده ليه ؟
ثريه : لا يابنى سلامتك: اما اسيبك عشان تغير هدومك
الا الاكل كان ايه؟
خالد: هههه تفرق معاكى
ثريه: ايوه تفرق
خالد: بط
ثريه: بط؟ دا انت مابتحبهوش
خالد: وتصدقى اكلته
ثريه: بالهنا والشفا كل ده عشان ماتكسفهومش هما ماكنوش عاملين معاه حاجه تانيه ولا ايه؟
خالد: لاء كان فى اصناف كتير بس طعمه وريحته عجبونى اووى وقولت اجرب لقيت نفسى اكلت
ثريه:ههههههه ربنا يحلى كل حاجه ف بوقك و يحلى ايامك كلها يابنى
زياد: يعنى اكلت البطه وماجبتليش منها حته
خالد: كان على عنيا ياحبيبى انا عندى استعداد اجيب بط بس مين يعمله
ثريه: ابقى خلى العروسه تعمله
خالد: عروسه مين ياماما؟
ثريه: ماتخدتش ف بالك
وخرجت امه من الغرفه مصطحبه طفليه
جلس خالد على السرير وهو يفكر بساره وخجلها ورقتها
اول مره يرى امراه تحمر خجلا ف الزمن ده دى حاله نادره
سرح خالد ف جمالها الهادىء ورقتها وعدم مبالغتها
ثم انتبه لنفسه
خالد: انت فين وهيا فين وهيا فى واحده ترضى تربى عيال غيرها ايه اللى يخليها توافق على راجل ومعاه طفلين وهيا لسه صغيره كده حتى لو كانت مطلقه
�
الحلقة التانى و العشرون 💞
حل الصيف وانتهت الدراسه واصبح ذهاب ساره يوميا الى عملها لاداعى له تذهب على اوقات متقطعه وباقى الوقت تساعد اختها ف رعايه اولادها بعد سفر سالى مع زوجها نادر الى كندا بعيدا عن مشاكل حماتها
ف المساء اجتمعت العائله واحمد يحمل لهم خبرا مفاجئا
احمد: عندى ليكم مفاجئه وممنوع الاعتراض من اى فرد فيكو مفهوه
الجميع مفهوم
احمد: انا حجزت اسبوعين ف مارينا
سلمى بفرحه شديده : بجد يا احمد ياحبيبى يا احمد
احمد: معلش يا حماتى انا حاولت احجزلك انتى وساره شاليه لوحدكو عشان تكونو براحتكو بس ف الوقت ده مالقيتش حجز خالص
سعاد: ومين قالك اننا جايين ؟ روحوا انتو اتبسطوا
سلمى: معقول يا ماما نروح منغيركو ازاى بس
نوال: كلام ايه اللى بتقوليه ياسعاد احنا ف الفرح ملمومين ازاى عايزانا نتبسط وانتو مش معانا لايمكن والله ماروح غير وانتو معانا ونسيب الواد محمد هنا
محمد: ما هوا انا اللى وقعت منقعر القفه
ساره: يا جماعه الكلام ده جميل جدا انتو خدوا ماما معاكو وانا هستنى هنا ف اسكندريه
محمد: تعملى ايه بطولك ان شاء الله؟
ساره: اعمل ايه انت نسيت انى عندى شغل؟
احمد: الدراسه خلصت ياساره
ساره: هوا الدراسه خلصت نقوم نقعد ف البيت
احمد: ااقصد يعنى ضغط الشغل مش زى الاول يعنى مافيهاش حاجه لما تاخدى اجازه وانتى اكيد رصيدك زى ماهوا انتى ماكونتيش بتفوتى يوم
سعاد: اعرفى انى مش هروح منغيرك
نوال: وانا مش هروح منغير امك دى صديقه الطفوله
سلمى: وانا مش هروح منغيركو انتو التلاته
محمد: عندها استعداد تروح منغيرك يا احمد ياعينى عليك يا احمد
سلمى: بس يااخى ماتوقعش بينا هوا عمرى كله ليه طعم منغيره
يبتسم احمد لزوجته : ربنا يخليكى ليا
محمد ينادى: اييه جارسون شمسيه من فضلك وكرسيين واتنين عصير لمون وحياتك
ينفجر الجميع ضاحكين
تذهب ساره ف اليوم التالى الى عملها وتطرق باب مكتب د.محسن
محسن: اتفضل
ساره: صباح الخير يا دكتور
محسن: اهلا دكتوره ساره المكتب نور
ساره: بوجودك يا دكتور انا مش هاخد من وقتك كتير
محسن: ياستى خدى اليوم بطوله ولا يهمك
ساره: ميرسى لذوقك انا ف الحقيقه عايزه اطلب منك طلب بس خجلانه اووى
محسن: ياخبر يادكتوره انتى تأمرى
ساره: انا اصلى كنت عايزه اخد اسبوعين اجازه فامعلش هتقل عليك شويه ياترى يناسبك
محسن: مش معقوله يادكتور بتستأذنى عشان تاخدى اجازه ده لو معندكيش رصيد خدى رصيدى تحت امرك والله
ساره: ربنا يخليك يادكتور انا كنت بس حابه اطمن انه يناسبك ومايكونش عندك ارتباطات او حاجه
محسن: انتى ادينى الاجازه وانا بنفسى هقدمها للعميد
ساره: لاء كتير يادكتو ميرسى لذوقك
محسن: العفو على ايه انا عملت حاجه انا كده كده باجى الشغل
انهت ساره اوراق اجازتها واخذت بالفعل اسبوعين وثلاتثه ايام تحسبا للظروف
اعدت العائله باكملها نفسها للسفر وذهبوا بالفعل ووصلو مارينا
يصل الجميع بسلامه الله للفيلا بمارينا ذات تصميم فريد يتميز بالخصوصيه المطلوبه لافراد العائله
محمد وطنط نوال وسعاد ف الطابق الارضى
وغرفه المعيشه وغرفه ساره وفرانده ف الطابق الثانى
اما الطابق الثالث والكبير به غرفه واحده واسعه لسلمى واحمد واولادهم
ويطل المطبخ على حديقه خلفيه واسعه
كان المكان يبعث على الراحه والاسترخاء وبعيدا نوعا ما عن الضوضاء التى تصاحب عاده المصايف
احمد: ها مرتاحين يا جماعه بجد كلكو عجبكو اوضكو
محمد: ماشى ياعم بعد ما اخدت الرويال سويت انت والمودام وسايبلنا بقيه الاوض نتعازم جى دلوقتى تقول مرتاحين
احمد: يا اخى حرام عليك ارحمنى شويه الى انت بتقول عليه الرويال سويت ده انا اخدته ورضيت يوميا اطلع وانزل باولادى من الدور التالت وبعدين انا وزعت الاماكن كده عشان ماما وطنط مش هيقدروا يطلعوا سلالم وساره تبقى براحتها بعيد عنك وغلاستك وانت كده كده الواحد ف المصيف بيشوفك قدرا كده طول النهار والليل بره
نوال: ااه ومابتجيش غير على النوم
اخوك معاه حق وبعدين كتر خيره حبيب قلبى مجمعنا
سعاد: ربنا يديم المعروف بينا وان شاء الله هيبقوا اسبوعين عسل
محمد: يلا على المطبخ يا سرسوره شوفيلنا هتعملى ايه النهارده ناكله من ايديكى الحلوين
ساره: انا مش هرد عليك
بجد انا مش هرد انا مش اخده 17 يوم من رصيد اجازاتى عشان احرق ف دمى معاك حد يرد فيكم على الكائن الغريب ده
احمد: انا اللى هرد احنا جايين نصيف يعنى ناخد اجازه يعنى اللى كان بيعمل حاجه ومواظب عليها هياخد اجازه منها اولنا ساره
بجد يا ساره مش عايز اشوفك ف المطبخ نهائى
ساره: لا مش للدرجادى يعنى انت عارف انها هوايه عندى مش واجب
سلمى بدلع: يعنى معنى كلامك ده ياحبيبى ان الرضاعه والتغيير للعيال والحاجات التانيه دى انا كمان اخد منها اجازه
احمد: ياسلام دا انتى ماصدقتى بأه ويهون عليكى حبايب قلبك
سلمى: لا طبعا مايهونش
محمد: قال يعنى انتى قايمه بكل حاجه لوحدك
سلمى: ماتدخلش من فضلك هما ولادى لوحدى ماهم احفاد مامتك ومامتى وولاد اخت ساره وولاد اخوك ولا كانو ولاد الجيران واذا كان عليك وفر المجهود الجبار اللى بتعمله
سعاد: جرى ايه ياسلمى محمد بيهزر معاكى مش كده احنا مش جايين نتناقر
نوال: اه وعشان خاطرى يامحمد خف شويه من مناقرتك دى وخصوصا ف ساره
محمد: ساره
دى ساره اللى فيكو
هيا فهمانى كويس ومن القلب للقلب رسول ماحدش يتدخل
ساره: اطمنى عليا ياطنط انا اعرف اخد حقى منه كويس
محمد: ااه يعنى اطلعى منها
ساره: لاء طبعا طنط على راسى من فوق وكلمتها تمشى على الكل
نوال: حبيبه قلبى
محمد: ااه باينلها قلبت كده بالحزب الاطلسى ااقوم انا استطلع المكان تيجى معايا ياساره
ساره: لاء انا هفك الشنط ونطمن على الولاد
احمد: وانا هروح معاك اشوف نجيب ايه للغدا النهارده
نوال: يلا بينا ياسعاد نرتاح انا وانتى شويه انا ركبى من السكه تعابانى اوى
ساره : سلامتك ياطنط اجيبلك مسكن
نوال: تسلمى ياحبيبتى انا هرتاح شويه
تمضى الايام ف هدوء يذهب الجميع ف الصباح الباكر للشاطىء ثم يعودون ليتناولو وجبه الغداء وينامو قليلا من الاجهاد ويسهرون ف حديقه الفيلا وفى مساء اليوم الرابع يتصل خالد بأحمد كى يتطمئن عليه
خالد: الو ازيك يا احمد عامل ايه ؟ وازى محمد
احمد: الحمد لله ياخالد انت اخبارك ايه وازى طنط ثريه والاولاد؟
خالد: كلنا كويسين بسأل ادهم عليك قالى انك واخد اجازه اسبوعين انت ومحمد
احمد: ااه روحنا مارينا
خالد: بجد يارب تقضوا وقت سعيد. طيب ومراتك؟
احمد: واخدها معايا هيا والاولاد
خالد: معقول الله يرحم ايام الشقاوه لما كنا كلنا نروح عزابى تلاقيك مش عارف تبص جنبك
احمد: ااه يا اخويا ماتفكرنيش فرق شاسع
خالد: بس تلاقيها ملخومه مع الاولاد ممكن برضه تبص جنبك
بس مش كتير ربع بوصه هههههههههههههه
احمد: هههههههه مين دى اللى ملخومه ماهى كعادتها راميه شويه من الحمل على مامتها واختها وامى ضيفه شرف بتساعد لما الغزاله تسمح
خالد ويختلج صوته : ساره معاكو؟؟؟؟؟
احمد: ااه معانا
بقولك ماتيجى تقضيلك كام يوم كده انت والاولاد واهو يغيروا جو مش المدارس خلصت
وانا هدورلك على شاليه جنبنا كده ايه رأيك؟
خالد موافقا بسرعه: ياريت تبقى عملت فيا جميله
احمد: ماتقولش كده يا خالد دا حنا اخوات
خالد: طيب شوف ورد عليا وهحاول اقنع ادهم ياخد اجازه ويريح هوا كمان شويه من شغله
احمد: خلاص انت كلمه وانا كمان هكلمه مش عايز حاجه
خالد: سلامتك واول ماتوصل لحاجه رد عليا سلام
احمد: ماشى سلام
الحلقة الثالت و العشرون 💞
يسمع محمد جزء من حديث اخوه مع خالد
محمد: ايه عزمته عندنا
احمد: لاء انا هدورله على شاليه جنبنا هنا
محمد: طب عشان خاطرى دور لحازم معاه
احمد: هوا حازم قالك عايز يجى
محمد:لاء بس انا هتصل اعزمه
احمد:طيب اساله الاول يمكن مايرضاش وبعدين الشاليهات هنا كبيره زى ما انت شايف وخالد هيجى وهيكون معاه ولاده بس
يعنى ممكن يشتركوا ف شاليه كلم حازم وشوف ظروفه الاول
محمد:طيب انا هروح اكلمه دلوقت
محمد: الو ايوه ياحازم عامل ايه
حازم: محمد ازيك فينك مش باين
محمد: انا ف مارينا
حازم: ااه ياندل منغيرى
محمد: يعنى ممكن تيجى
حازم:ممكن ونص كمان دا انا زهقان وحاسس انى قرفان من الشغل
محمد:طيب جميل احنا بندور على شاليه لخالد جنبا ربنا يسهل ونلاقى
حازم: ولا تدور ولا حاجه انا عندى واحد معرفه نفسه يخدم عنده شاليه كبير هتصل بيه واقوله وفرصه كلنا نتجمع
طيب كلمتو أدهم
محمد: ادهم مين ياعم فكك مانت عارف أدهم وطبعه وان جه هيقعد اد ايه وحياتك ليله ولا اتنين وتلاقيه اختفى
حازم: لا برضه مايصحش طالمنا اتجمعنا يبقى لازم نقوله
وانا هتصل بالبت ريم بنت عمتك واقولها تيجى هيا واخواتها اهم يطروا القاعده
محمد: لا بقولك ايه كله الا كده وحياه ابوك انا مش بطيق رخامتهم وخصوصا ريم
حازم: ماشى يا شيكو
محمد: ماتنرفزنيش انا مش ناقص انا جى اغير جو مش ادايقك روحى
حازم: ايه ياعم بعض ما عندكم بدل ما انت مستلمنا على طول كده
كما تدين تدان يلا سلام انا هكلم الراجل دلوقت واكلم خالد وادهم
محمد: طيب هستناك ترد عليا عشان ان ماكنش انزل انا واحمد ندور
حازم: اوك سلام
يتصل حازم بصديقه ليطلب منه مفتاح الشاليه يوافق الرجل بسرور ولكنه يخبره انه مغلق منذ فتره بعيده وسوف يحتاج تنظيف اولا
فيخبره حازم انه حيتصرف
اتفق حازم مع خالد على السفر ويتصل خالد بادهم ليطلب منه المجىء معهم ولكن ادهم مشغول تلك الايام ويعده انه سيحاول اخذ ايام قليله اجازه ف القريب العاجل
ف منزل خالد يخبر اطفاله بالرحله الى مارينا ولكن اطفاله يرفضون الذهاب برفقته لانهم ابتدؤا تدريبات الكارتيه ف النادى ومستمتعين بها للغايه
كما انهم سيذهبون ف مخيم يتبع مدرستهم قريبا ولا يريدون تفويت هذا الحدث الجلل بالنسبه لهما وهوا المبيت خارج البيت وحدهما دون رفقته
فتطلب منه ثريه الذهاب لوحده كى يغير جو
وبالفعل يسافر خالد مع حازم كل منهما بسيارته منفصلين الى ان يصلو اعتاب مارينا فيحدث مالم يتوقعه خالد
ف تلك الاثناء ف شاليه احمد
احمد: ها كلمت حازم
محمد: ااه كلمته نزلو من اسكندريه من حوالى ساعتين يعنى على وصول خلاص
احمد :طيب على بركه الله
محمد: انا هاروح استناهم على باب مارينا عشان هما مش عارفين الشاليه بتاعنا فين بالظبط هقابلهم ونشوف هيعملو ايه
احمد: ماشى واحنا جدولنا زى ماهوا هاخد هم ونروح على البحر وانتم ابقوا حصلونا
او شوف هيعملو ايه اذا كان هيرتاحو من المشوار الاول ماشى
محمد: ماشى اروح انا بقى لانهم زمانهم على وصول سلام
تنزل ساره من الطابق العلوى وملامحها تبدو عليها التعب الشديد من سهرها طيله الليل بالاطفال الصغار
ساره: صباح الخير يا احمد
احمد: صباح الخير يا ساره مالك ؟ شكلك تعبان اووى
ساره: ههه مانمتش
احمد: ياخبر حقك عليا انا وسلمى ولادنا وبنرازيكى بيهم
ساره: ماتقولش كده هما ولادكم لوحدهم ماهم ولادى انا كمان انا هاروح احضرلكم الترمس والساندويتشات عشان تروحوا انتم البحر
انا مش هاقدر هطلع انام بعد ماتمشوا
احمد: لاا ماتعمليش حاجه ماما عملت كل الحاجه اطلعى انتى نامى
ساره : بجد طيب ليه تعبت روحها
احمد: والله ماحد بيتعب فينا ادك ربنا يديكى الصحه
ساره: الله يكرمك يا احمد طيب انا هروح اصبح على الصوغانانين حبايب قلبى
احمد: ماشى
يفاجىء خالد بحازم يشاور له لكى يركن جانبا فاطار السياره يبدو انه غير سليم
خالد: ايه ف ايه وقفتنى ليه
حازم: ايه ياعم انت مش حاسس الكاوتش بتاعك شكله عايز يتنفخ ده مفضى هواء كتير
خالد: اه صح طب والعمل معاك حبل
حازم: ااه ماعايا
خالد: طيب جرنى بأه
حازم: تدفع كام
خالد: طيب يلا بدال ماقولك زق
حازم: لا على ايه يلا
يصلو مارينا ليجدوا محمد ف انتظارهم ويفاجىء بالمشهد
رأيكم والتفاعل